ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕မွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သစ္
တည္ေထာင္ရန္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သစ္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ကုမၸဏီလီမိတက္
(New Yangon Development Company-NYDC)
တည္ေထာင္မႈ အေပၚ လူမႈစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ ေျပာဆို
ေဝဖန္သံမ်ား ယခုရက္ပိုင္းအတြင္း ေတြ႕ေနရသည္။ အဆိုပါ
ေဝဖန္သူမ်ားထဲတြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို
ေထာက္ခံသူမ်ားလည္း ပါဝင္သည္။
ေယဘုယ်အားျဖင့္ေျပာရလွ်င္ ျပည္သူအမ်ားစုသည္ လက္ရွိ
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္(NLD) ဦးေဆာင္သည့္ အစိုးရ
ေအာင္ျမင္သည္ကို ျမင္လိုေတြ႕လို ၾကသည္။ လတ္တေလာ
အေျခအေနသည္ ထိလြယ္ရွလြယ္ အမွားမခံသည့္
အေျခအေန ဟု သုံးသပ္ၾကၿပီး တတ္နိုင္သမွ်
ဝိုင္းဝန္းကူညီ လိုၾကသည္။
ထိုအတြက္ေၾကာင့္ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရ၏
စီးပြားေရးလုပ္ရန္ ဆုံးျဖတ္မႈအေပၚလည္း စိုးရိမ္ပူပန္မႈမ်ား
ရွိသည့္ အတြက္ ေျပာဆို ေဝဖန္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ စာေရးသူ
အေနျဖင့္လည္း ယင္းကိစၥရပ္ အေပၚ အခ်က္ ၄ ခ်က္ျဖင့္
ေဆြးေႏြးတင္ျပလိုပါသည္။
ယင္းတို႔မွာ –
(၁) နိုင္ငံေရး/ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ စီးပြားေရး ေရာယွက္မႈသည္
အစိုးရ အတြက္ အႏၲရာယ္ရွိနိုင္သည္ ဟု ထင္ျမင္မႈ၊
(သို႔) သေဘာတရားေရးရာ၊
(၂) ျပည္ေထာင္စု အဆင့္မွ မၾကာေသးမီက ခ်မွတ္လိုက္သည့္
ျမန္မာနိုင္ငံ၏ ေရရွည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အစီအစဥ္ပါ မူဝါဒ
အစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ မကိုက္မညီျဖစ္ေနျခင္း (သို႔) မူဝါဒေရွ႕ေနာက္
ညီၫႊတ္မႈ မရွိျခင္း၊
(၃) အဖြဲ႕အစည္းအား ဦးေဆာင္မည့္သူမ်ား၏ အခန္းက႑
အေပၚ ရွင္းလင္းရန္ လိုအပ္ျခင္းႏွင့္
(၄) လတ္တေလာအခ်ိန္၌ ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီး အစိုးရ
အေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္ ၿမိဳ႕သစ္ စီမံကိန္းသည္ နိုင္ငံေတာ္
အစိုးရ အတြက္ ပထမဦးစားေပး အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္
လိုအပ္သည့္ စီမံကိန္း ျဖစ္သင့္/မသင့္ စသည့္ အခ်က္မ်ား
ျဖစ္ပါသည္။
ေဝဖန္သူ အမ်ားစုသည္ သေဘာတရားေရးရာကို အဓိကထား
ေဝဖန္ေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သမိုင္းေၾကာင္း အရ
ေခတ္အဆက္ဆက္ (မဆလ၊ နဝတ၊ နအဖ) အစိုးရ စီးပြားေရး
လုပ္ျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္သည္ဟု မရွိဘဲ ျပႆနာမ်ားသာ
ႀကဳံေတြ႕ေနရသျဖင့္ ေလ့လာသုံးသပ္သူမ်ားက ဒီမိုကေရအစိုးရ
လက္ထက္ အစိုးရက စီးပြားေရး လုပ္မည္ ဆိုေသာအခါ
အံ့အားသင့္ၾကရသည္။
“ဘယ္တုန္းကမ်ား အစိုးရ စီးပြားေရး လုပ္ရင္ ေအာင္ျမင္လို႔လဲ”
ဟု ေမးခြန္း ထုတ္ၾကသည္။
အမ်ားစု ေမွ်ာ္မွန္းထားသည္မွာ ေခတ္အဆက္ဆက္ တဖက္သတ္
အခြင့္အေရးမ်ားရၿပီး အလြန္အမင္း ခ်မ္းသာလာၾကသူမ်ား ႀကီးစိုး
ထားသည့္ ခရိုနီစီးပြားေရး စနစ္ကို ထိန္းေက်ာင္း ျပဳျပင္ၿပီး
မွန္ကန္သည့္ ေဈးကြက္စီးပြားေရး စနစ္ ေပၚထြန္းလာရန္
ျဖစ္သည္။
အစိုးရ၏ စီးပြားေရး လုပ္ေဆာင္နိုင္သည့္ စြမ္းေဆာင္ရည္ကိုလည္း
ေမးခြန္းထုတ္ၾကသည္။ ထိုထက္ ပိုအေရးႀကီးသည္မွာ နိုင္ငံေရး
သမားမ်ား (အစိုးရအဖြဲ႕ကို ဦးေဆာင္သူမ်ား) ၏ အက်ိဳးစီးပြားႏွင့္
စီးပြားေရးသမားမ်ား၏ အက်ိဳးစီးပြား ေပါင္းစပ္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။
တနည္းအားျဖင့္ ယင္းတို႔၏ incentive structure မ်ား (သို႔)
မက္လုံးမ်ား တူညီသြားလွ်င္ ျပည္သူလူထုအက်ိဳးစီးပြားထက္
ယင္းတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကိုသာ ဦးတည္လုပ္ေဆာင္မည္ကို
စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္း ျဖစ္သည္။
တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕ ဦးေဆာင္သူ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ဝန္ႀကီး
မ်ား အတြက္ အဓိက အက်ိဳးစီးပြား (သို႔) မက္လုံးသည္ ျမင္သာ
ထင္သာ ရွိသည့္ ရလဒ္မ်ား ရရွိေရး ျဖစ္သည္။ မိမိအစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္
စဥ္အတြင္း မည္ေ႐ႊ႕မည္မွ် ရန္ကုန္တိုင္းကို ေျပာင္းလဲနိုင္သည္ဟု
လက္မေထာင္လိုၾကလိမ့္မည္။ အထက္ေခါင္းေဆာင္ အဆင့္ဆင့္
၏ အသိအမွတ္ျပဳေရးကို လိုလားလိမ့္မည္။
ထိုသည္မွာလည္း အျပစ္ဆိုစရာ မရွိ။
ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ အဖြဲ႕ဝင္မ်ား၏
ေစတနာကိုလည္း ေကာင္းစြာ နားလည္ သေဘာေပါက္သည္။
သို႔ေသာ္ အစိုးရအဖြဲ႕မွ စီးပြားေရး ပါဝင္ လုပ္သည့္အခါ ယင္းတို႔
အဓိကေဆာင္႐ြက္ရမည့္ တာဝန္ဝတၱရားမ်ား၊ ပုဂၢလိက က႑အား
ထိန္းေက်ာင္း ေမာင္းႏွင္ရန္ တာဝန္မ်ားပါ ေပါ့ေလ်ာ့မႈ ျဖစ္သြား
ႏိုင္သည္။ ယင္းတို႔၏ ျမင္သာထင္သာ ရွိေသာ ရလဒ္မ်ား အခ်ိန္တို
အတြင္း ရရွိေရးသည္လည္း အေရးႀကီးသည္။
ထိုကဲ့သို႔ အစိုးရသည္ အက်ိဳးစီးပြား (သို႔) မက္လုံးရွိသည့္ စီးပြားေရး
ဝင္လုပ္လိုက္သည့္အခါ ယင္း၏ တာဝန္သည္ တဖက္တြင္လည္း
ပိုမိုႀကီးမားသြားသည္။
ယင္း၏ အဓိက အက်ိဳးစီးပြားသည္ အဆိုပါ ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္း
ေအာင္ျမင္ေရး ျဖစ္သြားသည္။ မေအာင္ျမင္ပါက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္
အစိုးရအဖြဲ႕ အေနျဖင့္ နိုင္ငံေရးသိကၡာက်မည္ ျဖစ္သည္။ ရင္းႏွီး
ျမႇုပ္ႏွံရမည့္ ပမာဏ ႀကီးလြန္းသည့္ အတြက္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အတြက္
တာဝန္ႀကီးလွသည္။ မေအာင္ျမင္လွ်င္ ရာထူးအာဏာႏွင့္
ေရွ႕တက္လမ္းမ်ားကိုပင္ ထိခိုက္သြားနိုင္သည္။
တဖက္တြင္ စီးပြားေရးသမား၏ အဓိက အက်ိဳးစီးပြား (သို႔) မက္လုံး
သည္ အက်ပ္အတည္းမွ လြန္ေျမာက္ၿပီး အျမတ္မ်ားမ်ား ရရွိသည့္
လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံေရး ျဖစ္သည္။
ထိုအခါမွာ ယင္းတို႔ႏွစ္ဦး၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား တူညီသြားဟန္ ရွိသည္။
တဖက္ကလည္း စီမံကိန္း မေအာင္ျမင္ မရွိေစရန္ အစိုးရက ပံ့ပိုး
နိုင္သမွ် ပံ့ပိုးေတာ့မည္၊ မေပးသင့္သည့္ အခြင့္အေရးမ်ားကိုလည္း
စီးပြားေရးသမားမ်ား ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံသူမ်ားအား ေပးအပ္နိုင္သည္။
ထိုအတြက္ေၾကာင့္ NYDC အား မည္သို႔ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မည္၊
မည္သို႔ တာဝန္ခံမႈရွိရန္ စီမံေဆာင္႐ြက္ ထားသည္၊
မည့္သို႔ စီးပြားေရး သမားမ်ား ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံသူမ်ားအား
အထူးအခြင့္အေရးမ်ား မေပးနိုင္ရန္ စီမံထားသည္ ဆိုသည္ကို
ျပည္ေထာင္စုအဆင့္မွ ရွင္းလင္းျပသင့္သည္။ အဆိုပါကုမၸဏီႏွင့္
စီမံကိန္းအား ပိုမိုပြင့္လင္းျမင္သာစြာ အခ်က္အလက္မ်ားျဖင့္
ခ်ျပသင့္သည္။
စင္ကာပူ နိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးေဟာင္းႏွင့္ တည္ေထာင္လိုက္သည့္
NYDC ကုမၸဏီတြင္ လြတ္လပ္သည့္ ဒါရိုက္တာအဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္လာသူ
မစၥတာေဂ်ာ့ယိုး (Mr George Yeo) ကလည္း ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ
ပိုရွိရန္ႏွင့္ ကုမၸဏီ၏ တာဝန္ခံမႈ ပိုမို ျမင့္မားေစရန္ လိုအပ္သည့္
ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ၊ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ား ေရးဆြဲျပ႒ာန္းရန္
ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖြဲ႕ျဖင့္လည္း ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္ရမည္ ဟု
ယင္း၏ မိန႔္ခြန္းတြင္ ထည့္သြင္းေျပာျပသြားသည္။
အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံမ်ား၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား သင္ခန္းစာမ်ားကိုလည္း
ရန္ကုန္တိုင္းအစိုးရႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ အဖြဲ႕ဝင္မ်ား အားလုံး
ရယူသင့္သည္။
ပညာရွင္ ဂ်ိဳနသန္ပင္းကပ္စ္ Jonathan Pincus က
ဗီယက္နမ္နိုင္ငံ၏ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ မည္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္
ေႏွာင့္ေႏွးေနရသည္ကို သူ၏
“Why Doesn’t Vietnam Grow Faster? State Fragmentation
and The Limits of Vent for Surplus Growth (Pincus, 2015)
စာတမ္းတြင္ အေသးစိတ္ ရွင္းျပထားသည္။
ထိုစာတမ္းကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ တင္ျပရလွ်င္ အစိုးရ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊
ေဒသႏၲရ အစိုးရမ်ားမွ ဦးပိုင္ကုမၸဏီႀကီးမ်ား တည္ေထာင္ၿပီး စီးပြားေရး
အၿပိဳင္အဆိုင္ လုပ္လာသျဖင့္ ဗီယက္နမ္၏ စက္မႈက႑ႏွင့္ နိုင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳး
တိုးတက္မႈ ေႏွာင့္ေႏွးရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပထားသည္။
ထိုစာတမ္းမွ စာေၾကာင္းတေၾကာင္းအား စာေရးသူ အလြန္ႏွစ္သက္
သျဖင့္ တင္ျပလိုက္ရပါသည္။
“Monetization of the politics and politicization of market
are two sides of the same coin.”
“ႏိုင္ငံေရးျဖင့္ ပိုက္ဆံရွာျခင္းႏွင့္ ေဈးကြက္ကို ႏိုင္ငံေရးဆန္ေစျခင္း
တို႔သည္ ဒဂၤါးတျပား၏ ေခါင္းႏွင့္ ပန္းလိုပင္။”
ပထမအခ်က္ကို နိဂုံးခ်ဳပ္ရလွ်င္ အစိုးရ စီးပြားေရး မလုပ္ရဟု မဆိုလိုပါ။
ေအာင္ျမင္သည့္ နိုင္ငံေတာ္ပိုင္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားလည္း ရွိပါသည္။
သို႔ေသာ္ သတိထား လုပ္ေဆာင္သင့္သည္၊ နိုင္ငံေရးႏွင့္ စီးပြားေရး
ေရာယွက္မႈကို တတ္နိုင္သမွ် ေရွာင္ရွားသင့္သည္ ဟု
တင္ျပလိုပါသည္။
ဒုတိယအခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးလိုသည္မွာ ရန္ကုန္တိုင္း
အစိုးရအဖြဲ႕ ဦးေဆာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္ ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္း
သည္ နိုင္ငံေတာ္မွ ခ်မွတ္ထားသည့္ ေရရွည္ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲသည့္
ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အစီအစဥ္ျဖင့္ ကိုက္ညီမႈ ရွိ/မရွိျဖစ္ပါသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ တိုးပြားလာမည့္ လူဦးေရႏွင့္အတူ ၿမိဳ႕သစ္မ်ား
လိုအပ္လာမည္ ဆိုသည္ကို ေျပာရန္မလို။
သို႔ေသာ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္းသည္ အေျခခံအေဆာက္အအုံ
ဆိုင္ရာ စီမံကိန္းမ်ား ျဖစ္သည့္ အတြက္ ျပည္ေထာင္စု အဆင့္မွ
ဦးစားေပး တည္ေဆာက္မည့္ အေျခခံအေဆာက္အအုံ ဆိုင္ရာ
စီမံကိန္းမ်ား သတ္မွတ္ေပးၿပီး၊ အစိုးရ-ပုဂၢလိက ပူးေပါင္း
ေဆာင္႐ြက္ေရး မူေဘာင္ႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား၊ ဥပေဒ
နည္းဥပေဒမ်ား ေရးဆြဲ ေဆာင္႐ြက္သြားမည္ ဟု ေဖာ္ျပထားသျဖင့္
နိုင္ငံေတာ္အဆင့္ စီမံကိန္းမ်ားတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္းသည္
ဦးစားေပးစီမံကိန္း အျဖစ္ သတ္မွတ္ ထားျခင္း ခံရ/မခံရ
ေမးျမန္းရမည္ ျဖစ္သည္။
အစိုးရ၏ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကိုပင္ စနစ္တက် ပုဂၢလိကပိုင္
အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားမည္ ဟု ျမန္မာနိုင္ငံ ေရရွည္ တည္တံ့ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ
အစီအစဥ္တြင္ ေဖာ္ျပထားခ်ိန္၊ အစိုးရမွ ပုဂၢလိကဦးေဆာင္သည့္
ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ (private sector-led growth) ရရွိရန္ ေဆာင္႐ြက္
မည္ ဟု မူဝါဒခ်မွတ္ထားခ်ိန္ ရန္ကုန္တိုင္းအစိုးရက စီးပြားေရး
လုပ္ရန္ ကုမၸဏီ တည္ေထာင္ျခင္းမွာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္
အစီအစဥ္ျဖင့္ ကိုက္ညီမႈ ရွိ/မရွိ ေမးျမန္းရန္ လိုအပ္လာသည္။
အစိုးရ-ပုဂၢလိက ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္း (PPP) လုပ္မည္ ဟု
ဆိုတိုင္း တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရက စီးပြားေရး ဝင္လုပ္ရမည္ဟု
မဆိုလိုပါ။
စာေရးသူ နားလည္ သေဘာေပါက္သည္မွာ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး
အစိုးရသည္ အခ်ိန္တိုအတြင္း စီမံကိန္း အမ်ားအျပား အေကာင္
အထည္ ေဖာ္လိုသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းတြင္ fiscal space ဟုေခၚဆို
သည့္ ဘ႑ာဝင္ေငြ ရရွိမႈ မွာလည္း လိုအပ္ခ်က္ျဖင့္ ႏွိုင္းယွဥ္လွ်င္
နည္းပါးသျဖင့္ ပုဂၢလိက နည္းလမ္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ PPP စီမံကိန္းမ်ား အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရန္ ျမန္မာနိုင္ငံ
ေရရွည္တည္တံ့ ခိုင္ၿမဲသည့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အစီအစဥ္မွာ ေဖာ္ျပ
ထား သကဲ့သို႔ပင္ ထိုစီမံကိန္းမ်ားကို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ိဳးရွိရွိ
အေကာင္အထည္ ေဖာ္နိုင္ရန္ စနစ္တက် ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲမည့္
ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အဖြဲ႕အစည္း လိုအပ္သလို၊ ဥပေဒ နည္းဥပေဒ
ႏွင့္ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္း မူေဘာင္မ်ားလည္း လိုအပ္သည္။
တတိယ အခ်က္အျဖင့္ ေဆြးေႏြးမည့္ အေၾကာင္းအရာမွာ NYDC
ကုမၸဏီကို ဦးေဆာင္မည့္သူမ်ား၏ အခန္းက႑မွာ မရွင္းမလင္း
ျဖစ္ေနသည့္ အေၾကာင္းျဖစ္သည္။
ကုမၸဏီ၏ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားတြင္ ကုမၸဏီဘုတ္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားသည္
ျမိဳ႕သစ္စီမံကိန္း၌ ပါဝင္ ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံပိုင္ခြင့္ မရွိဟုတားျမစ္ထားသည္။
ထို တားျမစ္ခ်က္သည္ အက်ိဳးစီးပြား ပဋိပကၡ (သို႔)
conflict of interest မျဖစ္ေစရန္ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ကုမၸဏီ၏ CEO ျဖစ္သူ ဦးသိမ္းေဝ ေခၚ မစၥတာ ဆာတ္ခ်္ပန္း
သည္ First Myanmar Investment (FMI), Yoma Strategic
Holdings အစရွိသည့္ ကုမၸဏီအုပ္စုမ်ားစြာကို ဦးေဆာင္ေနသူ
အစုရွယ္ရာအမ်ားစု ပိုင္ဆိုင္သူ ျဖစ္သည္။ သူကိုယ္တိုင္ ဤၿမိဳ႕သစ္
စီမံကိန္းတြင္ မပါဝင္ဟု ဆိုေသာ္လည္း ယင္း၏ လက္ေအာက္ခံ
ကုမၸဏီမ်ား၊ သားသမီးပိုင္ ကုမၸဏီမ်ား ပါဝင္နိုင္သည့္ အခြင့္အလမ္း
ရွိေနသည္။
ဤမွ် ပမာဏႀကီးလွသည့္ ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံမႈတြင္ သူ မပါဝင္ ဟု ဆိုျခင္းကို
မည္သို႔ ယုံၾကည္ လက္ခံရမည္နည္း။
ကုမၸဏီ၏ ဥကၠ႒ ဝန္ႀကီး ေဒၚနီလာေက်ာ္မွာလည္း မၾကာေသးမီက
ျပန္လည္ ဖြဲ႕စည္းလိုက္သည့္ ျမန္မာ့ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံမႈ ေကာ္မရွင္တြင္
အဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံမႈမ်ားကို ႀကီးၾကပ္ရမည့္
အဖြဲ႕၏ အဖြဲ႕ဝင္တဦးမွာ ကိုယ္တိုင္လည္း ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံ မည့္သူ (သို႔)
အဆိုပါ စီမံကိန္းေအာင္ျမင္ေရး အတြက္ ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံမႈမ်ားကို
ဆြဲေဆာင္ရမည့္သူလည္း ျဖစ္ေနသည္။
ကုမၸဏီဘုတ္အဖြဲ႕တြင္ နိုင္ငံတကာတန္းဝင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ပါဝင္ျခင္းသည္
အားတက္စရာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုအဖြဲ႕ဝင္၂ ဦး၏ အခန္းက႑ကို
နိုင္ငံေတာ္အေနျဖင့္ ျပန္လည္ ရွင္းလင္းသင့္သည္ ျပန္လည္ သုံးသပ္
သင့္သည္ ဟု ယူဆမိသည္။
ေနာက္ဆုံး စတုတၳ အခ်က္အေနျဖင့္ ေဆြးေႏြးလိုသည္မွာ
လတ္တေလာအခ်ိန္၌ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရ အေကာင္အထည္
ေဖာ္မည့္ ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္းသည္ နိုင္ငံေတာ္အစိုးရ အတြက္ ပထမ
ဦးစားေပး အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လိုအပ္သည့္ စီမံကိန္း
ျဖစ္သင့္/မသင့္တို႔ ျဖစ္ပါသည္။
ေခတ္ အဆက္ဆက္ misallocation of scarce resources (သို႔)
နိုင္ငံေတာ္၏ ရွားပါးသည့္ အရင္းအျမစ္မ်ားကို လြဲမွားစြာ ခြဲေဝေပး
ခဲ့သည့္ အတြက္ နိုင္ငံေတာ္ မဖြံ႕ၿဖိဳး မတိုးတက္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္
ဟု ပညာရွင္အသီးသီးက ေဝဖန္ေထာက္ျပခဲ့ၾကသည္။
လက္ရွိအခ်ိန္မွာ နိုင္ငံေတာ္အစိုးရ အတြက္လည္း အထက္တြင္
ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ fiscal space သည္ အင္မတန္က်ဥ္း ပါသည္။
ရသမွ် အခြန္ဘ႑ာကို စနစ္တက် ခြဲေဝသုံးစြဲရန္ လိုအပ္ပါသည္။
ခြၽန္းဖိုး မ်ားလြန္းေသာ “ဆင္ျဖဴေတာ္ စီမံကိန္းမ်ား”
ေခတ္အဆက္ဆက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့သျဖင့္ တိုင္းျပည္
ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ေႏွာင့္ေႏွးခဲ့ရပါသည္။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အစိုးရ
လက္ထက္မွာ တိုင္းျပည္ အတြက္ လတ္တေလာ စီးပြားေရးအရ
တြက္ေျခ မကိုက္နိုင္သည့္ စီမံကိန္းမ်ားကို အေကာင္အထည္
ေဖာ္မည္ မထင္ပါ။
ဥပမာ ျပရလွ်င္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းသစ္ တခု ထပ္မံ
တည္ေဆာက္ရန္ အဆိုျပဳခ်က္ကို မလုပ္သင့္ေၾကာင္း သုံးသပ္ထား
ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဟားဗတ္တကၠသိုလ္မွ ပါေမာကၡ ဂ်ိဳ႕စ္ဂိုးမတ္ အိဘနက္ဇ္
Jose Gomez Ibanez ႏွင့္ ငုယင္ဇြန္သန္း Nguyen Xuan Than
တို႔က ယခင္အစိုးရ လက္ထက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း
တခုထပ္မံတည္ေဆာက္မည္ ဆိုသည္ကို မလိုအပ္၍ မလုပ္သင့္
ေၾကာင္းကို ၎တို႔၏ “ရန္ကုန္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး စိန္ေခၚခ်က္မ်ား”
“Yangon’s Development Challenges” စာတမ္း၌
ေထာက္ျပထားသည္။
လက္ရွိ သီလဝါဆိပ္ကမ္း၌ပင္ ကုန္တန္ခ်ိန္ လက္ခံနိုင္သည့္
အတိုင္းအတာထက္ မ်ားစြာ ေလွ်ာ့နည္းေနသည္ ဟု ေရးသား
ခဲ့သည္။
ထိုအတြက္ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အတြက္ ဘ႑ာ
ေငြေၾကး အထူးလိုအပ္ေနခ်ိန္တြင္ နိုင္ငံေတာ္၏ဘ႑ာျဖစ္ေစ၊
ပုဂၢလိက အရင္းအႏွီးျဖစ္ေစ ထိေရာက္သည့္ စီမံကိန္းမ်ားတြင္သာ
ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံသင့္သည္။
ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံၿပီး အက်ိဳးအျမတ္ မျဖစ္ထြန္းလွ်င္ နိုင္ငံေတာ္သာ
နစ္နာမည္ ျဖစ္သည္။ ပုဂၢလိက ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံသူမ်ားမွာ အက်ိဳးအျမတ္
ကို စနစ္တက် တြက္ခ်က္ၿပီးမွသာ ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံမည္ ျဖစ္သည္။
အက်ိဳးအျမတ္ မရွိလွ်င္ ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံမည္ မဟုတ္ေပ။
ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕၏ တိုင္းျပည္စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳး
တိုးတက္ရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈ၊ အမ်ားျပည္သူ အိုးပိုင္အိမ္ပိုင္ျဖင့္ ေနထိုင္
နိုင္ရန္ အားထုတ္မႈႏွင့္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေပါင္း
ေျမာက္ျမားစြာ ဖန္တီးေပးလိုသည့္ ေစတနာကို ေကာင္းစြာ နားလည္
သေဘာေပါက္ပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း NYDC ကုမၸဏီႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သစ္ စီမံကိန္း
ေအာင္ျမင္ရန္ အတြက္ အမ်ားျပည္သူ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမ်ား ေလွ်ာ့နည္း
သြားရန္ အထက္ပါ ေဆြးေႏြးတင္ျပ ထားသည့္ အခ်က္ ၄ ခ်က္ကို
ျပန္လည္ ေျဖရွင္းသင့္သည္ ဟု တင္ျပလိုပါသည္။ ။
(ခိုင္ဝင္း)
(ခိုင္ဝင္းသည္ ရန္ကုန္အေျခစိုက္
Sandhi Governance Institute ၏ ဒါ႐ိုက္တာျဖစ္သည္။)
credit - Irrawaddy Publishing Group
**********
“အိမ္ျခံေျမ လမ္းဆံု” မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ာ -
------------------------------------------------
အိမ္ျခံေျမနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေၾကာ္ျငာမ်ားအား
ေအာက္ပါ link ကိုႏိွပ္၍ ေလ့လာႏိူင္ပါတယ္။
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1183546585087612&id=726764717432470&substory_index=0
