"စီမံကိန္းမ်ားကို အႀကိဳရင္ခြဲ စစ္ေဆးဖို႔လိုသည္"

"စီမံကိန္းမ်ားကို အႀကိဳရင္ခြဲ စစ္ေဆးဖို႔လိုသည္"

မဟာရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္း မဟာဗ်ဴဟာ ၂၀၄၀ ကို
အစိုးရသစ္လက္ထက္မွာ ျပန္လည္ျပဳျပင္ေရးဆြဲခိုင္းေၾကာင္း
သိရွိရပါတယ္။ ယခင္အစိုးရလက္ထက္က ၿမိဳ႕သစ္ခုနစ္ၿမိဳ႕
တည္ေဆာက္ရန္ အစီအစဥ္မ်ား ပါဝင္ခဲ့တဲ့ စီမံကိန္းတစ္ရပ္
ျဖစ္ၿပီး ယခုလို ျပန္လည္စိစစ္ ေရးဆြဲေစျခင္းဟာ အလြန္
ေကာင္းမြန္တဲ့ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ စီမံကိန္းတို႔ မည္သည္
ဘက္ေပါင္းစံုမွ အထပ္ထပ္စစ္ေဆးေလ ပိုေကာင္းေလပါပဲ။

အနာဂတ္ကာလမွာ ျဖစ္ေပၚရင္ဆုိင္ရမယ့္ လူ႔ပေယာဂ၊
သဘာဝေဘး အႏၲရာယ္ပေယာဂ၊ ေငြေၾကး ပေယာဂေတြကို
ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္မွန္း ေရးဆြဲရတာ လြယ္ကူတဲ့အလုပ္
မဟုတ္ပါဘူး။

လူအမ်ားပါဝင္ေရးဆြဲထားတဲ့ စီမံကိန္းတစ္ရပ္ကို မဆုိထားနဲ႔
စာေရးသူတို႔ လူတစ္ဦးခ်င္းအေနနဲ႔ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာလုပ္
မယ္ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္ဇယားတစ္ခု ေရးဆြဲတာပင္ မလြယ္ကူ
ပါဘူး။ လုပ္ခ်င္တာေတြ သိပ္မ်ားၿပီး တကယ္တမ္းမလုပ္
ႏုိင္တာ၊ မလုပ္ျဖစ္တာ၊ လုပ္လို႔မရတာေတြနဲ႔ အမ်ားႀကီး
ႀကံဳေတြ႕ရပါတယ္။

ေက်ာင္းသားဘဝက စာၾကည့္စားပြဲေရွ႕မွာ စာက်က္ရမယ့္
အခ်ိန္ဇယားကို ႏွစ္စကပင္ ေရးဆြဲေဖာ္ျပထားတာ မွတ္မိပါ
ေသးတယ္။ ဇယားကို ၾကည့္ၿပီး အေဖနဲ႔အေမက
‘‘ဒါမွ ငါ့သား။ ဒီႏွစ္ေတာ့ စာေမးပြဲကို အလြယ္ေလးနဲ႔
ေအာင္မွာ’’လို႔ အားေပးၾကပါတယ္။

လက္ေတြ႕မွာေတာ့ အခ်ိန္ဇယားဟာ အခ်ိန္မ်ားစြာ နံရံမွာ
အထီးက်န္ခဲ့တာမ်ားၿပီး စာေမးပြဲႀကီးနီးမွ ေန႔မအိပ္ ညမအိပ္
အေသအလဲဖတ္ရ၊ က်က္ရေတာ့တာပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ ကေနဒါႏုိင္ငံက စိတ္ပညာရွင္ Roger Buehler ရဲ႕
သုေတသနေတြ႕ရွိခ်က္တစ္ရပ္ကို ေဖာ္ျပလိုပါတယ္။ သူဟာ
စာတမ္းတင္ၾကရမယ့္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား
တစ္ဦးခ်င္းကို စာတမ္းျပဳစုရမယ့္ လုပ္ငန္းအတုိင္းအတာနဲ႔
မိမိတို႔ စြမ္းရည္ကို ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး အမွန္တကယ္ၿပီးစီးမည့္
ေန႔ရက္နဲ႔ ဆုိးရြားေသာ အခက္အခဲမ်ား ႀကံဳရျခင္းေၾကာင့္
ေနာက္အက်ဆံုးၿပီးစီးမည့္ ေန႔ရက္ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးခြဲတင္ျပ
ခိုင္းပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ စာတမ္းျပဳစုၾကတဲ့အခါ ၃၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေသာ
ေက်ာင္းသားမ်ားသာလွ်င္ အမွန္တကယ္ၿပီးစီးပါမယ္ဆုိတဲ့
ေန႔ရက္မွာ ၿပီးစီးေၾကာင္း သိရွိ ရပါတယ္။

ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ၅၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေသာ ေက်ာင္းသားေတြသာ
မိမိစီစဥ္ထားတဲ့အတုိင္း ၿပီးစီးေလ့ရွိၿပီး က်န္ေက်ာင္းသားေတြ
ဟာ ဆုိးရြားေသာ အခက္အခဲမ်ားေၾကာင့္ ေနာက္အက်ဆံုး
ျဖစ္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းတဲ့ရက္ထက္ ရက္သတၱတစ္ပတ္ ပိုၿပီး
ေနာက္က်ခဲ့ေသးတာ ေတြ႕ရွိရေၾကာင္း သိရပါတယ္။

အဲဒီ စစ္ေဆးေတြ႕ရွိခ်က္က ဘာကိုျပသလဲဆုိရင္ လူဆုိတာ
မိမိအမွန္တကယ္လုပ္ႏုိင္မယ့္ စြမ္းအားကို ပိုၿပီးခန္႔မွန္းေလ့
ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။

ဒီအတုိင္းပါပဲ စီမံကိန္းေတြမွာ လုပ္ႏုိင္တာထက္ ပိုမိုခန္႔မွန္းၿပီး
ျဖစ္ခ်င္တာေတြအားလံုး ေရွ႕တန္းတင္တဲ့အတြက္ လက္ေတြ႕
ဘဝနဲ႔ အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ ျဖစ္ေလ့ရွိတာ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါ
တယ္။

ဩစေၾတးလ်ႏုိင္ငံရဲ႕ ေအာ္ပရာကပြဲ႐ံုႀကီးကို ၁၉၅၇ ခုႏွစ္က
စီမံကိန္းေရးဆြဲခဲ့ပါတယ္။ ကုန္က်စရိတ္ အေမရိကန္ေဒၚလာ
ခုနစ္သန္းနဲ႔ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္မွာ ၿပီးစီးမယ္လုိ႔ စီမံကိန္း
သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔အညီ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါဟာ ပညာရွင္ေပါင္းမ်ားစြာ စုေဝးေဆာင္ရြက္တဲ့ စီမံကိန္း
ပါပဲ။ လက္ေတြ႕မွာ ၁၀ ႏွစ္ေနာက္က်ၿပီး ၁၉၇၃ ခုႏွစ္က်မွ
ၿပီးစီးခဲ့ပါတယ္။ ကုန္က်စရိတ္မွာလည္း ေဒၚလာ ၁၀၂ သန္း
အထိရွိခဲ့ၿပီး မူလခန္႔မွန္းေငြထက္ ၁၄ ဆတိတိ ပိုမိုကုန္က်
ခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီလို စီမံကိန္းအမွားမ်ားကို Planning Fallacy လုိ႔
ေခၚဆိုပါတယ္။ ျမန္မာေတြက ‘တြက္ေရးေတာ့ စက္သူေဌး၊
တြက္ၾကည့္ေတာ့ စက္မရွိ’ တဲ့ စီမံကိန္းလို႔ ဆုိေလ့ရွိၾက
ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း အဲဒီလိုျဖစ္ခဲ့တဲ့ စီမံကိန္းေတြ
အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ပါတယ္။

အေၾကာင္းရင္းကို ဆန္းစစ္ၾကည့္ရင္း အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို
ေတြ႕ရွိႏုိင္ပါတယ္။

- ပထမအခ်က္က စီမံကိန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အဆံုးအျဖတ္
ေပးႏုိင္သူေတြအႀကိဳက္ လိုက္ေရးတာ (သို႔မဟုတ္)
အဆံုးအျဖတ္ေပးႏုိင္သူေတြဟာ မိမိတို႔ စိတ္အလိုရွိတဲ့
အတုိင္း ျပီးေျမာက္ ျပည့္စံုေစလိုေသာ ဆႏၵလြန္ကဲမႈ၊
တစ္နည္းအားျဖင့္ ေလာဘႀကီးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဥပမာျပရရင္ ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
- ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ စီမံကိန္းရဲ႕ အဇၩတၱကို အထူး
အာ႐ံုစိုက္ၿပီး ဗဟိဒၶကို ေမ့ထားေလ့ရွိျခင္းျဖစ္ပါ တယ္။

ျပင္ပေလာကမွာရွိတဲ့ မတူျခားနားတဲ့ အျမင္မ်ား၊ ပေယာဂမ်ား၊
သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ လူမႈေရးအေျခအေနမ်ား၊ အလားတူ
သာဓကမ်ားကို ေလ့လာသံုးသပ္မႈ အားနည္းၾကတာလည္း
ျဖစ္ပါတယ္။

ဖဆပလေခတ္က ျပည္ေတာ္သာစီမံကိန္းဟာ ဗဟိဒၶ
အေျခအေနကို တြက္ခ်က္ရာမွာ အားနည္းလုိ႔ ေအာင္ျမင္မႈ
မရရွိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုရီးယားစစ္ပြဲကာလ ဆန္လိုအပ္ခ်က္ျမင့္မားမႈအရ
ျမန္မာႏုိင္ငံက တင္ပို႔ရာမွာ ရရွိမယ့္ ဝင္ေငြကိုအားျပဳၿပီး
‘လူတစ္ကိုယ္၊ တိုက္တစ္လံုး၊ ကားတစ္စီးနဲ႔ ေငြရွစ္ရာ’ လုိ႔
ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုရီးယားစစ္ပြဲ အျမန္ၿပီးသြားလုိ႔
ဆန္မေရာင္းရေတာ့ဘဲ ဝင္ေငြက်ဆင္းသြားၿပီး စီမံကိန္း
အသံုးစရိတ္ေတြကို ဆက္လက္မက်ခံႏုိင္ေတာ့ေၾကာင္း
သိရွိခဲ့ရပါတယ္။

အထက္ပါအခ်က္ႏွစ္ခ်က္ အေျခခံၿပီး Planning Fallacy နဲ႔
မႀကံဳရေအာင္ ဆြစ္လူမ်ိဳး စာေရးဆရာ စီးပြားေရးဒႆန
ပညာရွင္ ေဒါက္တာေရာ့ဖ္ဒိုဘဲလီ (Rolf Dobelli)ရဲ႕
အဆုိအမိန္႔တစ္ရပ္ကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

သူ႔ရဲ႕အဆုိအရ အေရးႀကီးေသာ လိုအပ္ခ်က္တစ္ရပ္အျဖစ္
စီမံကိန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အၿပီးသတ္ဆုံးျဖတ္ျခင္း မျပဳမီ
‘အႀကိဳရင္ခြဲစစ္ေဆးျခင္း’ (Premortem) ျပဳလုပ္သင့္
တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။

စီမံကိန္းတစ္ရပ္ကိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးအတည္မျဖစ္ခင္မွာ
ဘယ္ေနရာေတြမွာ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိေနေသးလဲ
ဆုိတာကို ႀကိဳ တင္စစ္ေဆးမႈ အေသးစိတ္လုပ္သင့္
ေၾကာင္းနဲ႔ ဒါကို ‘အႀကိဳရင္ခြဲ စစ္ေဆးျခင္း’ လို႔ သံုးႏႈန္းတာ
ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရပါတယ္။

အဆိုးဆံုးအတြက္ အေကာင္းဆံုးျပင္ဆင္ဖို႔ အဓိက
ဦးတည္ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

-----

မဟာရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္းမဟာဗ်ဴဟာ ၂၀၄၀ ကို ျပန္လည္
စစ္ေဆးျခင္းဟာ အထက္ပါအတုိင္း ‘အႀကိဳရင္ခြဲစစ္ေဆးမႈ’
ျပဳလုပ္ျခင္းလို႔ ယူဆမိပါတယ္။ စာေရးသူအေနနဲ႔ မိမိရဲ႕
ဉာဏ္အားနဲ႔ အလွမ္းမီသမွ် ခြဲစိတ္ၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

အဲဒီအခါမွာေတာ့ ၿမိဳ႕သစ္ခုနစ္ၿမိဳ႕ဆုိတာ အလြန္မ်ားျပား
လြန္းေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဟာ လူဦးေရ
၁၀ သန္းရွိတဲ့ မီဂါစီးတီးျဖစ္လာရင္ အိမ္ရာလိုအပ္ခ်က္ေတြ
ပိုမိုလာမွာျဖစ္လုိ႔ အိမ္ရာေတြ တုိးခ်ဲ႕ရမယ္ဆုိတာ လက္ခံ
ပါတယ္။

ၿမိဳ႕သစ္မတိုးခ်ဲ႕ဘဲ အိမ္ရာတိုးခ်ဲ႕ႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြ
ျမန္မာျပည္မွာ ရွိပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ အဲဒီနည္းလမ္းကို
အဓိကနည္းလမ္းတစ္ရပ္အျဖစ္ တံခါးဖြင့္ထားတာ
ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ၾကာေညာင္းခဲ့တာလည္း
ေတြ႔ရွိႏုိင္ပါတယ္။

* ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ အတြင္း ရန္ကုန္ရဲ႕ လူဦးေရးတိုးႏႈန္းနဲ႔
ေျမတိုးပြားမႈႏႈန္းကို ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္ ေျမဧရိယာ
အက်ယ္အဝန္း တုိးပြားမႈႏႈန္းက ပိိုမိုျမင့္မားေနတာကို
ေတြ႕ရွိရျပန္ပါတယ္။

- ၁၉၇၃ ခုႏွစ္က ရန္ကုန္လူဦးေရဟာ ၂ ဒသမ ၃ သန္း
ရွိၿပီး ရန္ကုန္စည္ပင္သာယာရဲ႕ ေျမဧရိယာဟာ
၈၁ စတုရန္းမိုင္ရွိပါတယ္။
- ၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာ လူဦးေရ ၅ ဒသမ ၂ သန္းရွိလာၿပီး
ေျမဧရိယာဟာ ၃၀၆ စတုရန္းမိုင္ ရွိလာတာ ေတြ႕ရွိႏုိင္
ပါတယ္။
လူဦးေရက ႏွစ္ဆေက်ာ္သာ တုိးပြားေပမယ့္ ေျမဧရိယာ
တုိးပြားမႈက ေလးဆနီးပါး တုိးပြားလာတာ ေတြ႕ရွိႏုိင္ပါ
တယ္။ *

ဒါေၾကာင့္ ေျမအလံုအေလာက္ရွိေနတယ္။ ကြက္လပ္ေတြ
လည္း ရွိေနတယ္။ ျပန္႔က်ဲမႈ (Sprawl) လည္း ရွိေနတယ္။
လူေနသိပ္သည္းမႈကို ျမႇင့္တင္ရန္ ဖိတ္ေခၚေနတယ္ဆုိတာ
ထင္ရွားပါတယ္။

* လူေနသိပ္သည္းမႈကို ဘယ္ေလာက္အထိ ျမႇင့္တင္
ႏုိင္မွာလဲလုိ႔ေမးရင္ ဘန္ေကာက္နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ ျပခ်င္ပါတယ္။
လက္ရွိ ရန္ကုန္ရဲ႕ လူဦးေရသိပ္သည္းမႈဟာ တစ္စတုရန္း
ကီလိုမီတာမွာ ပ်မ္းမွ် ၄,၅၉၈ ဦးရွိၿပီး လူဦးေရ ၁၀ သန္း
ရွိတဲ့ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ တစ္စတုရန္းကီလိုမီတာကို
၉,၅၁၀ ဦးရွိတာေတြ႕ရွိပါတယ္။ ရန္ကုန္ထက္ ႏွစ္ဆေက်ာ္
ပိုမိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိ ရန္ကုန္လူဦးေရဟာ
ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ဆတိုးၿပီး ၁၀ သန္း ျဖစ္လာရင္ေတာင္
တစ္စတုရန္း ကီလိုမီတာကို ၉,၁၉၆ ဦးပဲရွိလာၿပီး
ဘန္ေကာက္ရဲ႕ ၉,၅၁၀ ဦးထက္ ၃၁၄ ဦး
ေလ်ာ့နည္းေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ *

ေနာက္ၿပီး ၿမိဳ႕သစ္တည္ျခင္းဟာလည္း ေလာေလာဆယ္
၁ ဒသမ ၅ သိန္းခန္႔ရွိေနတဲ့ က်ဴးေက်ာ္အပါအဝင္
အိမ္ရာမဲ့တုိ႔အတြက္ အေရးႀကီးဆံုးစီမံကိန္းတစ္ရပ္
ျဖစ္ပါတယ္။

ရွိတဲ့က်ဴးကို ေနရာခ်ထားေရး ေဆာင္ရြက္ေပးရင္း
အနာဂတ္လူဦးေရ တိုးပြားမႈအတြက္ပါ ရည္ရြယ္ၿပီး
ၿမိဳ႕သစ္တည္ မွာလား၊ အနာဂတ္ကို ဦးစားေပးၿပီး ပစၥဳပၸန္
အိမ္ရာမဲ့ကို အက်ံဳးဝင္ေစမွာလားဆုိတဲ့ အေတြးအေခၚ
ႏွစ္ရပ္ရဲ႕ ျခားနားမႈဟာ မတူညီတဲ့ စီမံကိန္းပံုစံကို ေမြးဖြား
ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ေမာ္႐ိုကိုရဲ႕ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ အေျခအေနနဲ႔ လက္ရွိ
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အေနအထား တူညီမႈရွိပုံကို ႏိႈင္းယွဥ္ေဖာ္ျပ
လိုပါတယ္။

ေမာ္႐ိုကုိမွာ က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္ ၁,၀၀၀ ရွိၿပီး လူဦးေရ
၁ ဒသမ ၇ သန္းရွိခဲ့ပါတယ္။ ၿမိဳ႕သစ္တည္ျခင္းကို ပထမ
မ်ိဳးဆက္ၿမိဳ႕ (First Generation City)နဲ႔ ၿမိဳ႕တိုးခ်ဲ႕ျခင္းကို
ဒုတိယမ်ိဳးဆက္ၿမိဳ႕ (Second Generation City)လို႔
အမ်ိဳးအစားႏွစ္မ်ိဳးခြဲျခားၿပီး ေနရာခ်ထားေပးခဲ့ပါတယ္။

အနာဂတ္တိုးပြားမယ့္ အိမ္ရာလိုအပ္ခ်က္ကိုပါ ထည့္သြင္း
တြက္ခ်က္ၿပီး အဆင့္နိမ့္အိမ္ရာ ကင္းမဲ့ေသာၿမိဳ႕မ်ား
(Cities Without Slums)လို႔ စီမံကိန္းခ်မွတ္တည္ေဆာက္
ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။

ဒါဟာ မွန္ကန္တဲ့ စီမံကိန္းအစီအစဥ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အနာဂတ္လူဦးေရကိုသာ ဦးစားေပးၿပီး အိမ္ရာမဲ့နဲ႔
က်ဴးေက်ာ္ေနရာခ်ထားေရး ကိစၥကို အစိတ္အပိုင္းအျဖစ္
ထည့္သြင္းေဆာင္ရြက္ရင္ နားရြက္ကို ေနာက္ျပန္ဆြဲသလို
ပါပဲလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ဆက္လက္ၿပီး ၿမိဳ႕သစ္မည္မွ်တည္ရန္ လိုအပ္မည္နည္းဆုိတဲ့
ေမးခြန္းကို ေျဖၾကားဖို႔ လုိအပ္လာပါတယ္။
လက္ရွိ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ အိမ္ရာမဲ့အိမ္ေထာင္စု ၁ ဒသမ ၅ သိန္း
ခန္႔အျပင္ ၂၀၄၀ မွာ အနာဂတ္လူဦးေရ ၁၀ သန္းအထိ
ျဖစ္လာရင္ တုိးပြားမယ့္ လူဦးေရ ၄ ဒသမ ၈ သန္းအတြက္
တြက္ခ်က္ရပါမယ္။

လူဦးေရ ၄ ဒသမ ၈ သန္းအတြက္ ပ်မ္းမွ်တစ္အိမ္ေထာင္လွ်င္
လူဦးေရ ၄ ဒသမ ၈ ဦးႏႈန္းအရ အိမ္ေျခတစ္သန္းလိုအပ္ၿပီး
က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ အိမ္ရာမဲ့အတြက္ ၁ ဒသမ ၅ သိန္းအပါအဝင္
စုစုေပါင္းအိမ္ရာ ၁ ဒသမ ၁၅ သန္းခန္႔ လိုအပ္ပါမယ္။

- တုိးပြားလာတဲ့ လူဦးေရမွာ မူလမိသားစုနဲ႔ ပူးေပါင္းေနထိုင္
မည့္သူမ်ား ပါဝင္ျခင္း၊
- အထက္မွာေဖာ္ျပခဲ့သလုိ အထပ္ျမင့္အိမ္ရာမ်ားနဲ႔
လူဦးေရသိပ္သည္းဆျမႇင့္တင္ေပးျခင္း၊
- မင္းဓမၼ နဲ႔ ရန္ကင္း စတဲ့ Sub-Centreမ်ား တည္ေဆာက္ျခင္း၊
- အစိုးရအိမ္ရာမ်ား ျပန္လည္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး (Redevelopment)
ေဆာင္ရြက္ ျခင္း စတဲ့အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ အိမ္ရာလိုအပ္ခ်က္
ေလးပံုသံုးပံု (သို႔ မဟုတ္) အိမ္ရာကိုးသိန္းခန္႔ကို ႏွစ္ေပါင္း
၂၀ ေက်ာ္ကာလအတြင္း ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္မွာ
ေသခ်ာပါတယ္။

က်န္ရွိတဲ့ အိမ္ရာလိုအပ္ခ်က္ ႏွစ္သိန္းေက်ာ္အတြက္သာ
ၿမိဳ႕သစ္တည္ေဆာက္ေပးရန္ လိုအပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အိမ္ရာတစ္သိန္းခန္႔ရွိတဲ့ လိႈင္သာယာကို စံျပဳ ၿပီး
ျမိဳ႕သစ္သံုးၿမိဳ႕တည္ရင္ လံုေလာက္ႏုိင္ေၾကာင္း
ေတြ႕ရွိရပါတယ္။

ဦးစားေပးၿမိဳ႕တည္သင့္တဲ့ ေနရာမွာ ပထမဦးစားေပးအျဖစ္
ရန္ကုန္အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း ၿမိဳ႕သစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို သီးျခား
ေဆာင္းပါးမ်ားေရးသားခဲ့ၿပီးလုိ႔ အက်ယ္မေရးေတာ့ပါဘူး။
အဲဒီမွာ ရန္ကုန္အေရွ႕ပိုင္းနဲ႔ ေျမာက္ပိုင္းက်ဴးေတြကို ေနရာခ်
ထားရန္လည္း အဆင္ေျပပါတယ္။

* ဒုတိယဦးစားေပးအျဖစ္ ရန္ကုန္အေနာက္ပိုင္းက
လိႈင္သာယာနဲ႔ ထန္းတပင္အၾကားမွာ တည္ေဆာက္သင့္
ပါတယ္။ ဒါဟာ မည္သည့္ တံတားမွ် ထပ္မံတည္ေဆာက္ရန္
မလိုတဲ့အျပင္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ေကာင္းမြန္မႈရွိ႐ံုမွ်မက
လက္ရွိလိႈင္သာယာမွာ အမ်ားဆံုးရွိတဲ့ အိမ္ရာမဲ့နဲ႔
က်ဴးအိမ္ရာမ်ား ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရးကို ေဆာင္ရြက္ရန္
အဆင္ေျပဆံုးေနရာျဖစ္တာ ေတြ႕ရွိရပါတယ္။ *

တတိယ ၿမိဳ႕အေနနဲ႔ ဒလကို ၫႊန္းလိုပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ဒလၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္းလို႔ သံုးႏႈန္းေနတာ လံုးဝ
မွားယြင္းေနေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ဒလဟာ သမုိင္းဝင္
ျမိဳ႕ေဟာင္းတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ၿမိဳ႕သစ္တည္ဖို႔ မလုိပါဘူး။
ၿမိဳ႕ကိုတိုးခ်ဲ႕ၿပီး အဆင့္ျမႇင့္တင္ျခင္းစီမံကိန္း
(Ugrading and Extention)အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ရန္သာ
ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ ပဏာမအဆင့္အျဖစ္ ‘အႀကိဳရင္ခြဲစစ္ေဆးျခင္း’
ျပဳလုပ္သင့္တာကေတာ့ ၂၀၁၈ မွာ စတင္မယ္လို႔ သတင္း
ထြက္ေပၚလာတဲ့ ရန္ကုန္ေတာင္ပိုင္းအထူးစီးပြားေရးဇုန္
စီမံကိန္းျဖစ္ပါတယ္။

ေရနက္ဆိပ္ကမ္း၊ စက္မႈဇုန္နဲ႔ ႏုိင္ငံတကာ ေလဆိပ္ပါဝင္
မယ္လို႔ သိရပါတယ္။ မုတ္ကြၽန္းေဒသကို အေျခခံတဲ့အတြက္
‘မုတ္ကြၽန္းစီးပြားေရးဇုန္’ လုိ႔ အမည္ေပးသင့္တယ္လို႔
ယူဆပါတယ္။

အဲဒီ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းဟာ တ႐ုတ္ျပည္ ကုန္းတြင္းပိုင္းျဖစ္တဲ့
ယူနန္ျပည္နယ္သို႔ ကုန္စည္တင္ပို႔ေရး အလားအလာ
ေကာင္းမ်ားကို ေမွ်ာ္မွန္းထားေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။ 

ဗဟိဒၶမွာ အလားတူျဖစ္ထြန္းလာႏုိင္တဲ့ ထိုင္းႏုိင္ငံရဲ႕
ကရားတူးေျမာင္းေပၚေပါက္လာရင္ ေျမာက္ပိုင္းကိုျဖတ္ၿပီး
တ႐ုတ္ျပည္ကို တင္ပုိ႔ႏုိင္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု အၿပိဳင္
အဆုိင္ ျဖစ္ထြန္းလာႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ ယူဆခ်က္မ်ားကိုလည္း
ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔ အႀကံျပဳလိုပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္က အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေလယာဥ္ကြင္း
ကိစၥပါပဲ။ ဟံသာဝတီအျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေလဆိပ္
တည္ေဆာက္ေရးစီမံကိန္းကို ဒုတိယသမၼတ
ဦးဟင္နရီဗန္ထီးယူ ကိုယ္တုိင္တည္ေဆာက္ေရးေကာ္မတီ
ဥကၠ႒ တာဝန္ယူၿပီး ေဆာင္ရြက္ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။

လက္ရွိအစိုးရလက္ထက္မွာ ႏုိင္ငံေတာ္စီမံကိန္းတစ္ရပ္အျဖစ္
ေဆာင္ရြက္သြားမယ္လုိ႔လည္း ေၾကညာထားပါတယ္။ အဲဒီ
ေလဆိပ္ေပၚေပါက္လာရင္ လက္ရွိ မဂၤလာဒံုေလယာဥ္ကြင္း
ဟာ ျပည္တြင္းခရီးစဥ္မ်ားအတြက္ျဖစ္ၿပီး ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ
ႏွစ္ဌာန ျပည့္စံုေနပါၿပီ။

ဆင္းရဲတဲ့ႏုိင္ငံမွာ ေနာက္ထပ္အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေလဆိပ္
လိုအပ္ပါဦးမလားဆိုတာ စဥ္းစားသင့္ၿပီး တည္ေဆာက္မယ္
ဆုိရင္ Planning Fallacy ျဖစ္ႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း အခ်က္
ႏွစ္ရပ္စလံုး အက်ံဳးဝင္ေနမည္ကို စိုးရိမ္မိပါသည္။

* ဒီေနရာမွာ ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းတံတားအနီး ၅ မိုင္ခန္႔အတြင္းမွာ
ေနာက္ထပ္ ဧရာဝတီျမစ္ကူးတံတားတစ္စင္းကို ရထားလမ္း
ထည့္ၿပီး တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့အမွားကို သံုးသပ္ၾကည့္ၾက
ေစခ်င္ပါတယ္။
လက္တစ္ဖက္တည္းမွာ လက္ေကာက္ႀကီး ႏွစ္ကြင္းစြပ္ထား
သလိုပါပဲ။ ကားလမ္းနဲ႔ ေရလမ္းကုန္စည္စီးဆင္းမႈ အားေကာင္း
ေနတဲ့ေနရာမွာ ရထားလည္း ခြက္ခြက္လန္ေအာင္႐ႈံးလို႔
ရပ္ဆုိင္းသြားရေၾကာင္း သိရွိရၿပီး ကားတံတားပဲ ျဖစ္ေနတာ
ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ *

တခ်ိဳ႕က ဟံသာဝတီေလဆိပ္ဟာ ရန္ကုန္ Down Town နဲ႔
ေဝးလို႔ ေတာင္ပိုင္းမွာ ေနာက္ထပ္လိုအပ္တယ္လို႔ ေျပာတဲ့
အသံထြက္လာပါေသးတယ္။

ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ Down Town အတြက္ ေလဆိပ္သီးျခား
မရွိပါဘူး။ မိုင္ ၅၀ ေက်ာ္မွ်သာ ကြာေဝးတဲ့ေနရာအတြင္း
ေနာက္ထပ္အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေလဆိပ္တစ္ခု မရွိသင့္
ပါဘူး။

၂၀၁၈ ဆုိတာ နီးကပ္ေနပါၿပီ။
တာဝန္ရွိသူမ်ားက အဲဒီစီမံကိန္းကို အထူးအာ႐ံုစိုက္ၿပီး
‘အႀကိဳရင္ခြဲစစ္ေဆးမႈ’ျပဳလုပ္ေပးၾကပါဦးလုိ႔ ပန္ၾကားရင္း
နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။

(ျမင့္မိုရ္ေဆြ)

credit - 7day Daily

“အိမ္ျခံေျမ လမ္းဆံု” မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ာ -
---------------------------------------------

အိမ္ျခံေျမနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေၾကာ္ျငာမ်ားအား
ေအာက္ပါ link ကိုႏိွပ္၍ ေလ့လာႏိူင္ပါတယ္။

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=962655320510074&id=726764717432470&substory_index=0