"တရားခံ ဘယ္သူလဲေဟ့"

"တရားခံ ဘယ္သူလဲေဟ့"

(ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕ျပရဲ့ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာႏိူင္မွုကို
စနစ္တက် ဖ်က္ဆီးလိုက္သလားလို႔
ထင္မွတ္ရေအာင္ အက်ိဳး အေၾကာင္းခိုင္လံုစြာနဲ႔
ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား (တရားခံမ်ား) အေပၚ
ေထာက္ျပထားတဲ့ ေဆာင္းပါးေကာင္း တစ္ပုဒ္ပါ။)

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမိဳ႕ျပတည္ေဆာက္မႈပံုစံဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ကေမာက္ကမျဖစ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းမြန္ၿပီး
ရာသီဥတုေျပာင္းလဲျခင္းႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္သည့္
အစိမ္းေရာင္ၿမိဳ႕ျပ စီမံကိန္းအေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္
မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ေၾကာင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္သာယာေရး
ေကာ္မတီမွ တာဝန္ရွိသူတစ္ဦးရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္ကို
၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာ ၂၁ ရက္ေန႔ထုတ္ 7Day Daily မွာ
ဖတ္႐ႈခဲ့ရပါတယ္။

ရာစုနဲ႔ခ်ီၿပီး ႀကံဳလာခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ျပတည္ေဆာက္မႈ
အမွားအယြင္းမ်ားေၾကာင့္ ၿမိဳ႕နယ္အလိုက္ အစိမ္းေရာင္နယ္ေျမ
ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရန္မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ေၾကာင္း၊ တစ္ၿမိဳ႕လံုး
အတုိင္းအတာအေနျဖင့္ မျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ ေနာက္ထပ္လာမည့္
အိမ္ရာစီမံကိန္းမ်ားတြင္ ထည့္သြင္းလုပ္ေဆာင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း
ေျပာၾကားလိုက္တဲ့အေၾကာင္းကိုလည္း ဖတ္႐ႈရျပန္ပါတယ္။

အထက္ပါသတင္းေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဟာ အမွန္တကယ္
အစိမ္းေရာင္လမ္းစေပ်ာက္ဆံုးတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးျဖစ္ေနၿပီလားလို႔
ေတြးေတာစရာျဖစ္လာပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အစိိမ္းေရာင္ေတြ ေခါင္းမေထာင္ႏုိင္ခဲ့
တာကို မဆိုလိုပါဘူး။

ၿမိဳ႕ျပစီမံဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအရ Green City လုိ႔ေခၚတဲ့ စိမ္းလန္းစိုျပည္တဲ့
ၿမိဳ႕ႀကီးကို ဆုိလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရာစုနဲ႔ခ်ီၿပီး ႀကံဳလာခဲ့တဲ့
အမွားအယြင္းမ်ားေၾကာင့္လို႔ဆိုတဲ့ေနရာမွာ အျမင္ကြဲလြဲစရာေတြ
မ်ားစြာရွိေနပါတယ္။ ဒါဟာ ရန္ကုန္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ျပဖြံ႕ၿဖိဳးမႈသမုိင္းနဲ႔
သက္ဆုိင္တဲ့ သံုးသပ္ခ်က္တစ္ရပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္
လြယ္လြယ္ကူကူသေဘာတူလက္ခံလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။

ဒီကိစၥကို အႀကိမ္ႀကိမ္အထပ္ထပ္ အေသးစိတ္ ေလ့လာသံုးသပ္ရင္း
ေမခလာရဲ႕ ‘‘ေကာ္လာေပၚကႏႈတ္ခမ္းနီ.. လိမ္တာညာတာမ်ားၿပီ..
တရားခံဘယ္သူလဲေဟ့’’ဆုိတဲ့ သီခ်င္းစာ သား တစ္ပိုင္းတစ္စကို
ေျပးၿပီးသတိရမိပါတယ္။

***

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးဟာ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္မွာ အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕လွပ
ခံ့ညားတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕အျဖစ္ အထင္အရွား ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ စင္ကာပူဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕အဆင့္ကို မမီေသးပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ ရာစုနဲ႔ခ်ီတဲ့ ၿမိဳ႕ျပ တည္ေဆာက္မႈပံုစံအမွားဆိုတာ
လံုးဝမဟုတ္ပါဘူး။ ႏွစ္ ၅၀ အတြင္း တုိင္းျပည္ဆင္းရဲတြင္းနက္မႈနဲ႔
အတူ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕အိမ္ရာနဲ႔ အေျခခံအေဆာက္အအံုေတြဟာ
Shanty Town လုိ႔ေခၚတဲ့ ဆင္းရဲသားမ်ားစြာ ခိုလႈံရာ
အေဟာင္းပေဒသာၿမိဳ႕ႀကီးပမာျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။

နဝတအစိုးရလက္ထက္မွာ ရန္ကုန္ဟာ ေျမာက္မွေတာင္သို႔
ေဒါင္လိုက္ႀကီးထြားေနတဲ့ပံုစံမွ ၿမိဳ႕သစ္မ်ားဝန္းရံၿပီး အဝန္းအဝိုင္း
ေကာင္းတဲ့ ပံုစံသစ္နဲ႔ ႀကီးထြားလာစအခ်ိန္မွာပဲ
ေနျပည္ေတာ္သစ္ႀကီးကိုေငြေၾကးအလံုးအရင္းနဲ႔ ပံုေအာျမႇဳပ္ႏွံ
လိုက္ၾကျပန္ပါတယ္။

ရန္ကုန္ဟာ ဟို မေရာက္ဒီမေရာက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈနဲ႔အတူ ဥမမည္
စာမေျမာက္တဲ့ ၿမိဳ႕သစ္ရင္ေသြးေပါက္စခုနစ္ဦးကို ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕ငဲ့ငဲ့
ေထြးပိုက္ေကြၽးေမြးၿပီး ႐ုန္းကန္ခဲ့ရရွာပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ ေနျပည္ေတာ္မွာ အစိုးရ႐ံုးစိုက္တဲ့ ၂၀၀၅ အလြန္
ဆယ္စုႏွစ္အတြင္းမွာေတာ့ ရန္ကုန္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ျပဖြံ႕ၿဖိဳး ေရး
ေကာ္လာျဖဴေလးေပၚမွာ မသမာမႈႏႈတ္ခမ္းနီေတြ တစ္စတစ္စ
စြန္းေပလာပါေတာ့တယ္။

***

ရန္ကုန္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ျပေျမယာဟာ အာဏာရွိသူတခ်ိဳ႕အပါအဝင္
လူခ်မ္းသာမ်ားနဲ႔ ေငြမည္းကိုင္တ႐ုတ္ အဝယ္ေတာ္မ်ားရဲ႕ ဝယ္ယူ
သိုေလွာင္မႈေအာက္မွာ ေဈးေတြေျမာက္တက္ကုန္ပါေတာ့တယ္။

ႀကိဳပြိဳင့္ကန္ထ႐ိုက္ေတြကိုသာ အားျပဳေနရတဲ့ ဝင္ေငြအလယ္
အလတ္တန္းေအာက္ေျခမွ မလည္မဝယ္ျပည္သူေတြရဲ႕
ခြင့္ျပဳခ်က္မဲ့ကန္ထ႐ိုက္တိုက္ေတြဟာလည္းေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး
ေပၚေပါက္လာတာ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာအျဖတ္အေတာက္၊ အဖ်က္အဆီးေတြနဲ႔
ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္း ကြန္ကရစ္ၿဖိဳလွဲပြဲႀကီးေတြ
ေပၚေပါက္လာပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ကာလက စတင္
ေဆာက္လုပ္ခြင့္ရရွိခဲ့ေပမယ့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီး လက္စ
မသိမ္းတဲ့ အစိုးရအိမ္ရာစီမံကိန္းမ်ားမွ ကန္ထ႐ိုက္ႀကီးမ်ား
အပါအဝင္ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီႀကီးေတြကေတာ့
ႀကိဳပြိဳင့္ေဈးေကာင္းေတြရခဲ့ၾကပါတယ္။

ေနျပည္ေတာ္ကို အစိုးရ႐ံုးေတြ ေျပာင္းေရႊ႕သြားလို႔
လစ္လပ္သြားတဲ့ေျမကြက္ေတြ၊ အေဆာက္အအံုေတြဟာ
ရန္ကုန္မွာ မေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရွိခဲ့ပါတယ္။

အဲဒါေတြကို အနာဂတ္မွာ စိမ္းလန္းတဲ့ၿမိဳ႕ႀကီးအျဖစ္ ျပဳျပင္
ဖန္တီးရန္အတြက္ စီမံကိန္းနဲ႔စနစ္တက် (Land Use Plan)
လုပ္ခြင့္ရေလမလားလို႔ ေမွ်ာ္မွန္းေနတုန္း နအဖအစိုးရဟာ
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ႏွစ္ဆန္းပိုင္းအထိ ဧကေပါင္းရာနဲ႔ခ်ီၿပီး
ပုဂၢလိကေတြကို ရက္ရက္ေရာေရာ ေရာင္းခ်ပစ္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအထဲမွာ အမ်ားျပည္သူအပန္းေျဖရာျဖစ္တဲ့
စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္က နာမည္ေက်ာ္ပဒုမၼာကြင္းႀကီးလည္း
ပါသြားပါေတာ့တယ္။
ေကာ္လာေပၚမွာႏႈတ္ခမ္းနီေတြ တိုးလာတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီေခတ္သစ္ နိဒါန္းမွာ ၿမိဳ႕ျပေျမေဈးဒံုးပ်ံႀကီး
(Sky Rocketing Land Price) ကို ေအာင္ျမင္စြာ လႊတ္တင္ၿပီး
အစိုးရငါးႏွစ္သက္တမ္း ကာလဖြင့္္ပြဲကို က်င္းပခဲ့ေၾကာင္း
ေတြ႕ရွိရပါတယ္။

ပဒုမၼာကြင္းလို သိမ္ျဖဴကြင္းဆိုတဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ နာမည္ႀကီး
ကစားကြင္းနဲ႔ အမ်ားျပည္သူအတြက္ ေျမကြက္လပ္ႀကီးဟာလည္း
ထပ္မံေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ျပန္ပါတယ္။

တာေမြၿမိဳ႕နယ္မွာလည္း ရာျပည့္ကြင္းဆုိတာ တစ္ခ်ိန္က
ဇာတ္ပြဲၾကည့္ခ်င္သူမ်ားနဲ႔အတူ ေဈးတန္းမ်ားေၾကာင့္ ျပည္သူတုိ႔
စုေဝးအပန္းေျဖရာ ေနရာတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ၿပီး ယခုေတာ့
ေပ်ာက္ဆံုးသြားပါၿပီ။

ေျမနီကုန္းညေဈးတန္း ေပ်ာက္ဆံုးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္က လဟာျပင္ေဈးႀကီးကိုလည္း ထပ္မံဆံုး႐ႈံး
ခံလိုက္ရျပန္ပါတယ္။ လဟာျပင္ေဈးေနရာမွာ ၂၃ ထပ္၊ ၂၅ ထပ္နဲ႔
၂၈ ထပ္အေဆာက္အအံုႀကီးေတြဟာ ၿမိဳ႕ျပပံုစံကို ေျပာင္းလဲေပးမွာ
ျဖစ္ေပမယ့္ အမ်ားျပည္သူသံုးေျမ (Public Land) ကို ထာဝရ
ဆံုး႐ႈံးျခင္းနဲ႔အတူ ယာဥ္ေၾကာက်ပ္တည္းမႈအသစ္ေတြေၾကာင့္
စိမ္းလန္းၿမိဳ႕ျပ သဘာဝနဲ႔အလွမ္းေဝးေနဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ေဈးေတြအသစ္ ျပန္ေဆာက္ေတာ့ မူလေဈးက
သခ်ႋဳင္းကုန္းထဲေရာက္သြားတာ။ ေဆာက္ၿပီးတဲ့ေဈးႀကီးက
သံုးလို႔မရတာ။ ေဈးသစ္မွာ ဆုိင္ခန္းျပန္မဝယ္ႏုိင္ၾကလုိ႔ လမ္းေဘး
ေဈးသည္ဘဝေရာက္ကုန္တာလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။

တာေမြေဈးႀကီး အသစ္ေဆာက္လုိ႔ၿပီးေပမယ့္ ေခ်ာက္ခ်ားေနၿပီး
မူလေဈးသည္ေတြက ဗ်ိဳင္းေရအုိးစင္ တ႐ုတ္သခ်ႋဳင္းေျမေပၚကို
ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

(၃၈)လမ္းေဈးႀကီးၿပီးေတာ့ မူလေဈးသည္ေတြက ဘူတာႀကီးဝင္း
အနီး အာေမးနီးယန္းသခ်ႋဳင္းေျမေပၚမွာ ယေန႔အထိ ဖြင့္ေနရဆဲပါပဲ။
တခ်ိဳ႕ေဈးသစ္ေတြမွာ ျပန္လည္ခ်ထားေပးတဲ့ ေဈးခံုေနရာက
အတြင္းက်ၿပီး ေဈးႀကီးတာေၾကာင့္ ေဈးသစ္ထဲျပန္မေရာက္ႏုိင္ဘဲ
လမ္းေဘးမွာ ေဈးေရာင္းေနရရွာတဲ့ ေဈးသည္ေတြကိုလည္း
ေတြ႕ရွိရပါတယ္။

ေဈးေတြေဆာက္လုိ႔ ႀကီးပြားသူမ်ားရွိၿပီး ၿမိဳ႕ျပေကာ္ လာေပၚမွာ
ႏွုတ္ခမ္းနီေတြ ထပ္မံစြန္းခဲ့တာကို ဘယ္သူမွ မျငင္းႏုိင္ပါဘူး။

***

အထပ္ျမင့္တိုက္ေတြ အလံုး ၂၀ ေက်ာ္ေဆာက္ေတာ့မယ္လို႔
၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာ သတင္းရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆိပ္ကမ္းေျမနဲ႔နီးတဲ့
ေနရာမ်ားလည္း ပါဝင္ေၾကာင္းသိရၿပီး ေရေပးေဝေရးက
အဆင္ေျပပါ့မလား၊ အမ်ားအေခၚ ဂ်ိဳးျဖဴေရဆုိတဲ့ PipeWater
မရရွိဘဲ အဝီစိတြင္းေရကိုသာသံုးတဲ့ အထပ္ျမင့္ေတြ ရန္ကုန္မွာ
ေပၚထြန္းလာရင္ မခက္ပါလားလို႔ ေတြးေတာေနမိပါတယ္။

ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွကုမၸဏီမ်ားက အထပ္ျမင့္အိမ္ရာမ်ားကို ဖက္စပ္
ေဆာက္လုပ္လိုေသာ္လည္း ေရမရႏုိင္တဲ့အတြက္ မေဆာက္ျဖစ္ဘူး
ဆုိတာကို ၾကားသိရျပန္ပါတယ္။

မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ ဇုန္ ၁၆ ဇုန္သတ္မွတ္မယ္ဆိုတဲ့သတင္းကို ၾကားသိ
ရေပမယ့္ ရန္ကုန္မွာ ‘‘ဇုန္ဆုိတာ ဘာကိုေခၚတယ္’’လုိ႔ ေမးရမွာ
ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး
- အထပ္ျမင့္ႏွင့္ ေျမအသံုးခ်မႈကို ထိန္းေက်ာင္းေပးတဲ့ စုစုေပါင္း
ၾကမ္္းခင္းႏွင့္ ေျမေနရာ အခ်ိဳး (Floor Area Ratio) (F.A.R)၊
- အေဆာက္အအံုဖံုးလႊမ္းမယ့္ ဧရိယာႏွင့္ ေျမေနရာအခ်ိဳး
(Building Coverage Ratio) (B.C.R)၊
- ေနရာအလိုက္ အဆာက္အအံုအျမင့္ကန္႔သတ္မႈ
(Build-ing Height Controll)စတာေတြ လံုးဝမရိွေသးတဲ့ၿမိဳ႕ႀကီးဟာ
ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး စိမ္းလန္းတဲ့ၿမိဳ႕ျဖစ္မွာလဲ။
အဲဒါ ရာစုနဲ႔ခ်ီခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ယခုလက္ရွိေခတ္မွာ
တာဝန္ရွိသူေတြမလုပ္ႏုိင္တာ (သို႔မဟုတ္) မလုပ္ခ်င္လို႔ လ်စ္လ်ဴ႐ႈ
ထားျခင္းခံရတဲ့ကိစၥေတြပါ။
ေနာက္ၿပီး လမ္းက်ဥ္းေတြမွာ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္မွာ၊ လမ္းဆံုလမ္းခြ
ေျမကြက္ေတြမွာ အထပ္ျမင့္ေတြေဆာက္လုပ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးကို
ျမင္ေနရပါလ်က္နဲ႔ ဟိုႏွစ္ ၁၀၀ ကို လက္ညႇိဳးမထိုးသင့္ပါဘူး။
အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ၁၇၅၅၊ သာယာဝတီမင္း၊
လက္ဖတင္နင္ဖေရဇာ ၁၈၅၃ နဲ႔ R.D.T 1921 တို႔ကို တရားခံ
ရွာသလိုျဖစ္ေနပါ့မယ္။

***

စိမ္းလန္းေျမေတြ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းကိုလည္း သံုးသပ္ဖို႔လိုပါတယ္။
အင္းလ်ားကန္က ျမကြၽန္းသာဆုိတာ ရန္ကုန္ကိုသဘာဝေပးထားတဲ့
စိမ္းလန္းသာယာကြၽန္းေျမလႊာပါပဲ။

ပုဂၢလိကကုမၸဏီရွစ္ခုကို တစ္ဧကအတြက္ ေျမငွားခ
တစ္လ ၁၀ သိန္းနဲ႔ ႏွစ္ ၆၀ အထိ ငွားတာ အိမ္ခန္းတစ္ခန္းငွားခထက္
အမ်ားႀကီးနည္းပါတယ္။ အခမဲ့အသံုးျပဳခြင့္ေပးရင္ ပိုၿပီး
ေက်းဇူးတင္ၾကမွာပါ။

MIC လည္းမတင္၊ ေဈးကလည္း အလကားနီးပါးနဲ႔ ငွားတဲ့အျပင္
ေဆာက္လုပ္ခြင့္ကိုပါ စည္ပင္ကိုမတင္ဘဲ တည္ေဆာက္ၾက
ပါေသးတယ္။ 

ငါးထပ္၊ ေျခာက္ထပ္ အထိျမင့္တဲ့ အေဆာက္အအံုသစ္ေတြဟာ
အင္းလ်ားကန္ျမကြၽန္းသာရဲ႕အလွကို ဖ်က္ဆီးပစ္တယ္လို႔
ျပည္သူတုိင္းလိုလို ခံစားရပါတယ္။
‘‘တရားခံ ဘယ္သူလဲေဟ့’’လို႔ ေမးၾကည့္ၾကပါဦး။

ေနာက္ၿပီး ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ အေနာက္ဘက္မုခ္ရဲ႕အထြက္
ဦးဝိစာရလမ္းက ျပည္သူ႔ရင္ျပင္မွာလည္း စားေသာက္ဆုိင္ေတြ
ဖြင့္ခြင့္ျပဳထားျခင္းဟာ ဘုရားနဲ႔ျပည္လမ္းအၾကား တိုးလွ်ိဳေပါက္
ျမင္ကြင္းကို ပိတ္ပစ္လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

ကန္ေတာ္ႀကီးမွာလည္း စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးေတြက
စိမ္းလန္းေျမကို အႀကီးအက်ယ္ ဖံုးလႊမ္းထားၾကျပန္ပါတယ္။
သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ညစ္ညမ္းမႈကို ကာကြယ္ေပးမယ့္
စိမ္းလမ္းဇုန္ဟာ ေလွ်ာ့ေဈးနဲ႔ငွားတဲ့စီးပြားေရးဇုန္ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

***

ၿမိဳ႕သစ္ပန္းၿခံေတြကို ေျမပံုမွာ ကြက္လပ္အျဖစ္ ေဖာ္ျပထားလို႔ဆုိၿပီး
ပန္းၿခံလုပ္ဖို႔ မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ အေဆာက္အအံု ေဆာက္လုိက္ၾက
တာလည္း အလြန္အံ့ဩစရာပါ။

သာေကတ ျမင္ေတာ္သာလမ္းမနဲ႔ ရပ္ကြက္အနားသတ္
ဝန္ေဆာင္လမ္း (Service Road) အၾကား ၿမိဳ႕ျပပံုစံအရ
ခ်န္လွပ္ထားတဲ့ ေျမကြက္လပ္ႀကီးမွာ ဆုိင္ႀကီးဆုိင္ငယ္ေတြ
ခ်ထားေပးလိုက္တာ၊
ေရကန္ႀကီးကိုဖုိ႔ၿပီး အေဆာက္အအံုေဆာက္တာ၊
သုဝဏၰနဲ႔ ေဝဇယႏၲာလမ္းဆံု၊ သုဝဏၰဘက္ျခမ္းမွာ ေရွးယခင္
သုဝဏၰၿမိဳ႕တည္စဥ္ကလမ္းမနဲ႔ တမင္ခြာၿပီး ခ်န္လွပ္ထားတဲ့
ေျမကြက္လပ္ကို မၾကာမီက ၿခံခတ္ၿပီး ကာရံထားတာေတြဟာ
ရန္ကုန္မွာ စိမ္းလန္း ေျမကြက္ေတြနဲ႔ ေရကန္မ်ားရွိရင္ ၿမိဳ႕ျပပံုစံနဲ႔
မညီဘူးလို႔ သံုးသပ္ၿပီး ေျပာင္းလဲဖ်က္ဆီးေနတဲ့ ပညာရွင္ေတြ
ရွိေနၿပီလုိ႔ ေတြးေတာစရာျဖစ္လာပါတယ္။

- ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆုိ႔မႈကို ေျဖရွင္းႏုိင္မႈမရွိဘဲ
ခံုးေက်ာ္တံတားေတြ တစ္စင္းၿပီးတစ္စင္း ေဆာက္လုပ္ေနတာ၊
- ယာဥ္ရပ္နားရန္ေနရာေတြကို လိုအပ္တဲ့ေနရာမွာ
လံုေလာက္ေအာင္ ေဆာက္လုပ္ေပးႏုိင္မႈမရွိဘဲ မလိုအပ္တဲ့
ေနရာေတြမွာ ေဆာက္လုပ္တာ၊
- ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပည္သူေတြအတြက္ ေရေပးေဝေရးစနစ္
လံုေလာက္မႈမရွိတာ၊
- ေရေျမာင္းေတြ ပိတ္ဆို႔မႈကို ၿမိဳ႕နယ္အလိုက္ အေသးစိတ္
စနစ္တက် တုိင္းတာၿပီး ေရစီးေရလာေကာင္းေအာင္
ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္မႈမရွိတာ
(ဗားကရာေခ်ာက္ကို ေရမလႊမ္းေအာင္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္က
ဘယ္လိုမ်ားလုပ္ခဲ့ပါလိမ့္လုိ႔ မၾကာမီအခ်ိန္ကမွ တအံ့တဩ
ေလ့လာေနၾကရတာ)
- ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းလမ္းမွာ ကိုလိုနီေခတ္ကပင္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့
Re-tention Basin (ေခၚ) ေရေျမာင္းမ်ားမွ ပိုလွ်ံေရေတြကို
ယာယီသိုေလွာင္ထားေပးမယ့္ ေရကန္ကို ဖ်က္ဆီးၿပီး
အိမ္ရာေဆာက္ခြင့္ေပးလိုက္တဲ့အတြက္ ဝန္ႀကီးမ်ား႐ံုးဝန္းက်င္
အပါအဝင္ မဟာဗႏၶဳလလမ္းနဲ႔ ကုန္သည္လမ္းမွာ
ႏွစ္စဥ္ေရႀကီးေရလွ်ံတာေတြ မႀကံဳစဖူး ျဖစ္ေပၚလာတာ၊
- ကြန္ကရစ္လမ္းေတြ ခင္းပါေသာ္လည္း ပလက္ေဖာင္းမပါ၊
ေရေျမာင္းမပါတဲ့အတြက္ ေရလွ်ံၿပီး ေနအိမ္ေတြထဲေရဝင္တာ
အစရွိတဲ့ အနိ႒ာ႐ံုေတြဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ရာခ်ီၿပီး ႀကံဳလာတဲ့
ၿမိဳ႕ျပတည္ေဆာက္မႈပံုစံအမွားအယြင္းမ်ားေၾကာင့္
မဟုတ္ပါဘူး။

အားလံုးဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေကာ္လာေပၚမွာ
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ႏႈတ္ခမ္းနီမ်ားအျဖစ္ မၾကာမတင္
ဆယ္စုႏွစ္ကာလမ်ားမွ ယေန႔အထိ ထပ္တလဲလဲ
စြန္းထင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

တရားခံဘယ္သူလဲေဟ့..။

(ျမင့္မိုရ္ေဆြ)

credit -  7day daily